- Wymień i opisz dwa czynniki, które należy uwzględnić przy optymalizacji produkcji wołowiny
- region kraju – wielkość nieużytków i możliwość zagospodarowania
- rodzaj produkcji i jej intensyność
- możliwości organizacyjne i finansowe gospodarstwa
- dostępność do zaplecza paszowego – struktura użytków rolnych, zakłady przetworstwa, mieszalnie pasz
- jakość pasz, które muszą być jak najlepsze
- jakość gleb i użytków rolnych
- zasoby siły roboczej
2. Od czego uzależnione są technologie produkcji w gospodarstwach bydła mięsnego
- żywienia i rodzajów pasz
- utrzymania i pielęgnacji
- sposobami wypasu
- utrzymaniem stada podstawowego zimą
- pomieszczeniami
3. W jaki sposób na optymalizację wpływa wybór sezonu krycia/porodów
Najlepiej wypasać cielęta urodzone od stycznia do marca pozwala nam to wykorzystać 2 sezony pastwiskowe co znaczeni obniża koszty. Jeżeli nie mamy wystarczającej ilości pastwisk, ale mamy możliwość przygotowania kiszonek i siana to warto przeznaczyć na opas cielęta urodzone od października do listopada. Wszysto zależy jakimi zasobami paszy dysponujemy oraz system utrzymania bydła. W ekstensywnym chowie krowy nie wycielają się na zimę tylko wiosną
4. Jakich cech bydła mięsnego rasy należy uwzględnić przy wyborze intesywności wypasu
- tempo przyrostu
- przystosowanie do trudnych warunków atmosferycznych
- odtłuszczenie tuszy
- wiek dojrzewania
- łatwość ocieleń
- wydajność rzeźna
- cechy mięsa
5. Wskażnik efektywności produkcji
Głównym wskaźnikiem efektywności żywienia bydła opasowego jest wskaźnik wykorzystania paszy,
określający ilość pobranej suchej masy w kg na kg przyrostu. Efektywnie przyrastające zwierzęta osiągają
wyższe tempo przyrostów dobowych przy mniejszej ilości konsumowanej paszy. W opasie ekstensywnym
żywienie oparte jest niemal wyłącznie na pastwisku latem i paszach gospodarskich zimą. Niskie dzienne
przyrosty masy ciała powodują, że opas ten prowadzony jest do wieku ok. 2,5 roku. Bardzo wartościową
paszą w żywieniu bydła opasowego jest kiszonka z kukurydzy. Należy jednak pamiętać, że jest to pasza
energetyczna o małej zawartości białka. Dawki o dużym udziale kiszonki należy uzupełniać wysokobiałkową paszą treściwą np.: z udziałem śruty rzepakowej. Bardzo dobrym uzupełnieniem kiszonki z kukurydzy
jest sianokiszonka, pasza o zbilansowanym udziale białka i energii, jednak w dużym stopniu zależnym od
składu botanicznego i fazy zbioru.